KURBAĞAYA MERSİYE
Sevgilim! Bak bu gece
Kırık kalbine, ince Bir ok saplı kurbağa Ölüvermiş gizlice... Benzi aydan da sarı Görmeden bak, ilk karı Dudakları kitlendi Suya düştü kitarı Yıllarca vaklamıştı Neler araklamıştı Öteki şairlerden, Aşkını saklamıştı Boyundan büyük sazı Mest etmişti bin kazı Dayandı her kahra da Çekemedi son nazı Daha pek genç yaşında Bin dert vardı başında Kitarası kırıldı Kendi mezar taşında Çık onu ez sevgilim! Üstünde gez sevgilim! Ayağın kirlenirse İşte bir bez sevgilim! |