Kitabe
rüzgarın yüzünü vadilerden tanıyorlar sevgilim
arının adını bir menekşeden çılgın ırmağın yüzünü bir deniz çiziyor toprağı, yediveren bir gül ağacı tarihler bir köprü olarak yazıyor bir ustayı kahramanı, gülümseyen bir yoksul çocuk olarak beni bir gün sevgilim senin yüzünle anacak doğu’nun yeni ozanları çünkü bir ağustos gecesi sessiz bir gölün ayışığıyla yıkanmış kıyılarında akıllı şarkılar söyleyen bir deli hiç bitmeyen yaz gününe gömecek beni senin adınla |