Ne sagnaklar gormusuz, yarilan gokyuzunden, alnimiz yildirimlarla agmis.
Ne ruzgarlar cinlamis bagrimizda, coskusundan kirilmis kaburgamiz.
Dislenip kayalari ne atesler yakmisiz, asmisiz ne zifir ucurumlar.
Yine de urkutmeden opmusuz bir ceylani gozlerinin yasindan.
Incitmeden tutmusuz agzimizda yorulan kelebegi.
Simdi asmalardan koruklarin tadi silinmis,
sesimizde sendeleyen bir keder.
Uykusuzluk serin serin siziyor aciyan tenimizden.
Ziyani yok, nasil olsa gonlumuzde askin yeri çok derin.
Ne azgin canavarlar ustune yurumusuz bir demet cicek icin,
neyimiz var neyimiz yok vermisiz bir narin dilek icin,
yillarini tas duvara ormusuz omrumuzun bir hircin yurek icin.
Simdi çevremizde yosunlasmis sessizlik, yabaniyiz gittigimiz her sehrin.
Cigdemsiz, kukremesiz, kimsecikler sezmiyor
boynumuzdan didisen orumcegin zehrini.
Ziyani yok, nasil olsa nabzimizda durulanir yasamanin iksiri.
Ne guzel sevmisiz, agzimizda mavi bir tat kekremis,
ne sizilar sarmisiz yumusacik opuslerin cigligini kusanip,
safaklar tutuskunu sarkilar yuvalanip ne mintanlar yirtmisiz,
simdi usulcacik urpersek kara gece uykumuz kacacak kadar delik
ustumuz cimensiz tepeler gibi bereketsiz, ortusuz, serin.
Ziyani yok, nasil olsa gonlumuzun cayirlari ipekten, bakisimiz lekesiz.
Ne masalar duzmusuz kivrimlari gumus, kakmalari sedeften,
ne milyonlar yanindan basegmeden gecmisiz, huyumuz degismemis,
hayatimiz gunbegun carpisarak yasanilan sirlarin urunudur.
Simdi kar altinda avcumuz, avurdumuz ilacsiz,
issizlasmis sabahlar, yoksunluk arsizlasmis.
Kacisir yolumuzdan golgesini de alip o saklabanlar inildesek acliktan;
ziyani yok, nasil olsa gonlumuzun dagi tasi altindan.
Ne devlerle dalasmis kanimizi gostermeden silmisiz.
Ne kudurgan gunlerde elimizi dost eline titremeden vermisiz.
Bir omur segirtmisiz bir nefes beklemeden.
Simdi nice anislarin dudagi usuyen bir cocuk kadar ucuk,
nicesi elsikislarin sahtekar cikmis.
- Bizi eskiyalar soymamis abi muhabbet yikmis.