kalemim kalemime dolaştıbilmiyorum ayrılıklarda hangi renk ağlandığını üstelik şehir yağmurluysa giden hele bir de kızın olursa şiirler çöküyor yüreğine insanın ayıklayamıyorsun gökyüzü senden önce başlıyor ağlayamıyorsun boş ver şimdi erkekliğe bilmem ne sürmeyi harbice arkadaş dayanamıyorsun umrumda mı lan senin evkaf’tan ayrılman böyle havalarda demirciler çarşı kurmuş içimde biliyor musun en fazlası acından ölürsün her an keskin kılıçlar yapan o kalfalara ne dersin elleri yumuk gözleri suluk beslenmesi umut deniz ötesi ayrılık kızım büyüdün mü kasım |
ahenk dolu şiir
.....