Anlatamam Ya Nebi ben Seni anlatamam
Taş kesilmiş kalbimi aşkınla ağlatamam

İncinir kelamımla korkarım yüce gönlün
Kirlenmiş harflerimde, mahcubiyet ve hüzün...

Tut elimden kaldır ki muhabbeti tadayım
Yoksa günahlarımla cehenneme adayım

Affet! Dudaklarıma değdikçe kutlu adın
Belki mecali kalmaz nefsimdeki inadın

Acizim aczim bile halimden utanıyor
Dil kanıyor Ya Nebi yanan kandil kanıyor

Yüzüme gül bir nebze yüzsüzlüğümü yok et
Yüküm öyle ağır ki eziliyorum medet !

Susuzluk dedikleri senden ırak olmakmış
Küle dönmek az bile varlığınla dolmakmış

Anlatamam demiştim kalemim ağır aksak
Titriyor her kelimem harfler ruhumda tutsak

Ya Nebi ve Ya Nebi hitabımın fakrini
Zengin kılıyor Rabbim adın ile zikrini

Ahmed(sav)’sin semalarda ve Muhammed(sav)’sin yerde
Rabb’e yakınlığında kalmadı hiç bir perde

Ümmetin olmak için çabalayıp dururuz
Şefaatin olmasa dalımızda kururuz

Mübarek ayağına değen kumlar kimbilir
Kaç aşığın gönlünün sahrasına serilir

Senin avuçlarında kömür ateşe döndü
Öyle yandı ki alem bin yıllık ateş söndü

Yetmez aklım ve fikrim hayalini kurmaya
Şu gönlüme çalındı aşktan bir parça maya

Şimdi kavruluyorum körlüğüme ışık yak
Fatıma(ra)’n hürmetine bir kerre yüzüme bak...

Düşmanların dikenli yollarına ser beni
Ümmetimdendir de ki yutmasın Mahşer beni !


Sallallahu Aleyhi Vesellem


*Harfsizdi*




Ve O’nun Mübarek İsmi ile zenginleşti kelamım...
Farkedildi nuruyla karanlık satırlarımda...
Ne mutlu bana
ve görene
ve duyana...