tükenir bir gün insan
tükenir bir gün insan
işte benimde tükendiğim an bilmem ki gönül kimi ister neyi ister şu gariban dünyadan her daim bir tutam acı var serpilmiş hücrelerime nefesim tutulduğu an yakar içimi ince ince bir ince saz çalar uzaktan aklım tutulur kah sana ya bir maziden acıklı bir ân’ a ya da sararmış bir yaprağa anladım ki böyle geçecek dünya bir gün alacaklı dayanınca kapıya ölüm haktır; vur kıldan ince boynuma sabır ver Allah’ım kalanlara... |