KARABAĞ ACILARIBenim kime kinim, hasedim vardır; Benim, öz yurduma hasretim vardır! Yıllarca aradım parçalarımı... Arzumdur: Oğulum kalmasın yetim; Hürriyettir ona tek vasiyetim! Niçin alev sardı hep civarımı... Ben ki, eritmiştim buz dağlarını; Yakmıştım hürlüğün çerağlarını! Kırdılar o cânım civanlarımı... İnsanım diyorum, başım hep eğik; Karşıma çıkıyor: ne ki, şu AGİK? Yaban eller çaldı yavrularımı... Sorarım; gizlerim, hep hicabımı; " Şu insan hakları" , rôl icâbı mı? Duymuyor kimseler âh ü zârımı... İçimde kin değil, aşk yarasıdır; Gayretim Türklüğün gür nârasıdır! Bu kara; dünyanın yüzkarasıdır! Olmayınca hürlük; al, hep varımı... İnanın, dağlarda kuşlar hür değil! Demet olamaz ki, çiçek hür değil! Nasıl söylesem ki, gerçek hür değil! Em ey kara toprak acılarımı... Cümle âlem bilsin Karabağ bizim! Zincirleri kırdık yeni çağ bizim! Yemyeşil vâdiler, karlı dağ bizim! Kabul eyle Rabbim, duâlarımı... M.Hâlistin KUKUL |