Çocuk olamadım Biliyorsun Ellerim oyunları bozardı En geride durur menekşe gözlerinde kaybolan nedensiz hüzünler yaşardım Sıla türküleri söyleyen bir adamdım Henüz on birinde
Anlamsız kelimeleri dizmeyi severdim İki kelam etsem biri hiç yoluna giderdi
Cama asılı yalnızlıklar gibiydim kimsesiz ve solgun Ay solur yıldızlarla konuşurdum Mavi düşlerim umutsuz sevdalar doğururdu Daha onbirinde
Yalancı baharlar düşlerdim Yayla çocuklarının yanık yüzlerine ilişmiş yalancı baharlar Tomurcuk çiçeğe durur ben toz olurdum
Sonrasında Yağmur bulutlarıyla dolu güne dönemeyen bir gece Yağmur oldum Bir ses duydum Toprağa baktım Kırmızı bir gülün Yüreğine aktım
Evimin önünde durma Yalnızlık Derinlere kök saldım Mavi yeşile dönüyor Kimseliyim artık
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Nedensiz Hüzünler şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Nedensiz Hüzünler şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.