Derkenar
Öksüz bir çocuğun
Solmuş yanaklarındaki Hüznü taşırım içimde Adımı söyleyemem Konuşsam kör olur dilim Damlaya damlaya kör olduğum zamanlarda Musa dağı eteklerinden geçer Mayıs portakalı kokulu gecelerde Kenarına tutunurum yaşamın Ay ışığında mecalsiz Tütsü kokulu ellerimle döner Hızır makamına girerim Avuç dolusu dualarla eğilirim Önüne Gün ışığı dilenirim Duru bir suyun ilk halkasını görmek Bakamadığım gözlerinde kaybolan Umutları bulmak için Gün ışığı dilenirim |
yüreğinize kaleminize sağlık