VAAT EDİLMİŞ TOPRAKLAR
suyun yüzeyini yarıp çıktığında
bana kalan sadece bir andı değişti tarih, değişti deniz ve toprağın çızgisi kıyıya bağlandı çöl, Lut Gölü’ne kuşlar yitirdi göç yollarını sildi izleri kum fırtınası mevsimlerin uyumsuzluğuna kazındı kadınların ıssız bakışlarında ölüler dünyasına geçit oldu dinginliğimiz kucaklayıp çocukları sığındık bir höyüğün gölgesıne sadece sese yoğunlaşıp bekledik fırtınanın dinmesini büründü kızlar kan kırmızı giysilere direndiler göz yaşlarına kapılmamak içın gerçekleşemese de sevdiler düş kurmayı loş sokakların serinliğinde ferahlayıp ehlileştiler gümüşte, telkari oldular zamanın ağır basan anlayışsızlığında unuttum kendimi tamamen gün battı son ışıltılarla sezdim, bağlandım, inandım |