ADIM ÖLÜM
bu şehrin koynunda süzülen benim
çığlığım kırbaçlayan geceyi tükenmeyen, kırılmayan neden hep sedef kakmalı bıçaklar neden derviş ahı gibi bir bordo gül neden gümbür gümbür süzülüşü dudaktan evet biliyorum siz de düşkünsünüz maviye biliyorum bordo gül kanı anımsattı soldu çiçeği şarkınızın ama nasıl söylemeli bu şehrin koynunda süzülen benim ister kan olur otururum gözlerinize ister kör kurşun sokaklarda bu şehrin koynunda süzülen benim ne kadar gizleseniz de adımı mektuplarda tüm fotoğraflarda varım bir ucu kırık biraz mahzun çünkü bu şehrin koynunda süzülen benim benim kuyruklarda sizi bekleyen her an her yerden çıkan karanlık köşelerde gecenin içinde ve her kapının ardında benim sizi bekleyen |