GELMEKaf dağının ardında hayaller Sızı sızı aşk Soğur avuçlardaki sıcaklık Yağmur yağar geceye, mevsimsiz Olgunlaşamadı mavi tarlaların başakları Götürdü sel Toprak kokusu eskisi gibi değil Severdim oysa Yağmurdan sonraki toprağın kokusunu Anarşist ruh yapmışken devrimini Yıkmışken yıkılmayacak duvarları Aşmışken tüm engelleri Ve hissetmezken kaybettiklerinin acısını Döndün davadan... İhanet! Demiyorum yine de Kal! Olduğun yerde Mutlu ol olabildiğince Bırak beni benimle Yürürüm ben yolumda Dönmedim ki hiç baş koyduğum yoldan Pes ettim sadece Zaferinin mutluluğunu yaşa Ama unutma Umutlarımı alamadın ki elimden Yaşarım! Tek kişilik aşkımı kendimce Ürperen yüreğim, ayın soğuk şavkında Güneşi olmayan sabah Tek yaprağı kalan kuru ağaç Düştü toprağa, en solgun haliyle Rüzgar onu da savurdu Umutlarla birlikte Hasret şarkıları da söylenemiyor artık Gelme! Sakın gelme! Kalın taş duvarlarla örülmüştü sanki yüreğin Yıkamadım! Ellerinde kazma küreklerle geldin hep Bitmişliğin çukurunu kazdın, gün be gün Gömmek kalmış sadece Gömme! Sensiz de yaşar bu aşk Vuslatı bekler gelmeyeceğini bile bile Gelme! Sakın gelme! Gelme! Gelme, demek ne kadar komik Sen hiç bana gelmedin ki... Sadece seni delice sevmemi sevdin... Hiç benim olmadın ki… Bense sadece senindim… kalin ] |