AMA
Ağma bir gönülle çıktın yola.
Sevmeye niyetlendin, yürümeyi beceremezken daha. Alışmamışken karanlığa mil çektin kalbine. Sevmedin beni, istemedin. Sırf bu yüzden kalbini mühürledin. Sen ağma değilsin sen düpedüz amasın. Hep amalar yaratırsın. Alnın yere gelmez ama hayatına soktuğun amalar la alnından yere merdiven daya. Hak ettiğin unvan pekte yakıştı alnı yere gelmeyen sana. En çok benim kalbim yoruldu, güç bela sevdiğin bu aşkta. İnsan biriktirmeli insan birikmemeli hayatta. Biriktikçe kaybolur yoksa. Kumbara gibi olmalı insan. Kilidi açılmadan dışarı insan çıkmamalı. Âmâların da bir sınırı olmalı. Amalar azaldıkça hayatın anlamlanır. Anlamlanan hayatın belki az da olsa değer kazanır. Aysun ÖZER |