Dokunmayın Keyfime
Oysa;
darı misaliydik biz! Bazıları, hayali kayaların ardına saklanmayı hüner bildiler. Duygusuz bir hayatın kime ne faydası vardı, ikram edilen cana devayı geri teptiler. Güneşe rağmen mum yakmıştım, insanlığınız nafile, tebessüm edeceklere aşinayım, bakınca maziye. Nasıl anlaşılırsın sosyal rolünden kaçarsan, yine çek perdelerini, istersen biraz utan. Kim demiş anlamam; ben o yollardan geçeli çok oldu, sanma bir yabancıyım! Bir düğmeyi daha kopardım gömleğimden, cemresi bol mevsimlerde meltemin hayranıyım. Bu gün şekillerin gizeminden huzur okudum, medeni cesaretin aynasında güllerin rengiyle coştum. İçim içime sığmıyor, dökülen terlerin tuzundan dokunmayın keyfime, gam yükünü attım uçurumlardan. 16.05.2012-Ahmet BOZTAŞ |
dokunmayın keyfime, gam yükünü attım uçurumlardan.
Harikaydı esriniz dost şair...
Okumak ayrı bir zevkti...
Tebrikler gönül sesinize..
Selamlar esenlikler gönülden...