UMUT
Umut...
Kavrayıp yerinden kaldıramadığım Yalçın bir taş gibi Göz yaşlarımla kanımla canımla Harcıyla ördüğüm yüreğimde Taş duvar.... Yüzü soğuk, içi sert, dışı ürperten Nakkaş gibi Bugünüm garip! Yarınım yoksul! Bahardan yoksun! Kör pranga! kilitli bileğimde Eyy! aşk Asi mavi gök yüzüme Gel birazcık umut sun! Adem YAZICI HKAYE ALINTIDIR Umut Bir padişah, iki adamı ölüme mahkum etmiş. Padişahın atını ne kadar sevdiğini bilen mahkumlardan bir tanesi, " Hayatını bağışlarsa bir yıl içinde ata uçmayı öğretebileceğini " söylemiş.. Kendini dünyadaki tek uçan ata binerken hayal eden Padişah bunu kabul etmiş.. Diğer mahkum inanmayan gözlerle arkadaşına bakmış ve : ..." Atların uçamadığını biliyorsun.. Nasıl olup da böyle delice bir fikirle çıkabildin ortaya ?..Yalnızca kaçınılmazı geciktiriyorsun o kadar.. " " Pek değil.. " demiş birinci mahkum.. " Kendime dört özgürlük şansı veriyorum.. " Birincisi : Sultan bu yıl ölebilir.. İkincisi : Ben ölebilirim.. Üçüncüsü : At ölebilir.. Dördüncüsü : " Belki ata uçmayı öğretebilirim... " Umudunuzu hiç kaybetmeyin.. |
Tebrikler…