beyaz bir kefenle örtünüyorken toprak
çığ tutar eteklerin
kar taneleri üşür kaşlarında
kuşlar ölür
kışlar titrer bakışlarında


köklerinde uyur baharlar
gövden beyazları kürür
bak yüzün çamurlaşır
tomurcuklarına ölüm yürür


çek başını
gömül yamacındaki derinliklere
kim tutar seni
toprak döllenmeye görsün bir kere


omuzlanırken koca bir mevsim
sapmasız fırlar zemheri
kazınır etine kuşpalazı bir yangın
yinelenir aşkın ezberi


kötürümdür bu şehirde aşklar
kuzgun istilasındadır bütün sahil
musallalar kurulmuştur
bir işgalin kalıntıları uyur kıyılarında
vebalı bir salgındadır geceler
çocuklar uyur kollarında


vurulur çelimsiz bir düş
kömür karasına keser gece
diklenirsin ya tipiye inat
ıskalamaz fırtınalar
yapışırsın ayaklandığın yere


yalancı baharlara çıkar adın
pusudadır filizkıran fırtanalar
yeşil yapraklarında kömürleşir
üzerine çiğler yağar


dışarısı soğuk
dışarısı kar
bilirim ki kafesler sana dar
birazdan duvarlar çatlar
dingin bir şafak belirir
biter
biter bu artçılar


çek kendini
sokul yamacına
gövdende uykuya dalsın ayaz
bekle güneşi
bekle
bekle biraz