kuru bir gül sayfaların arasında
ama terketmedi beni
aldı kucağına okşadı yanağımdan ne kadar da hasretmişim meğer... bir sıcak avuca... sakin bir ağacın kovuğuna... sonra yazmaya başladım ben çağırıyorlardı beni uzak topraklardan... geçtim kendimden döküldü parmaklarım birer birer toz oldu, dağıldım. avundum sonra ben, avundum bir rüya görüyorum şu anda tam da tam da, bu anda şiir yazıyormuşum sanki yazıyormuşum sanki yaşıyormuşum sanki kaçıyormuşum ve dedim ki rüyamda dedim ki bir gün ama bir gün mutlaka dedim ki çiçek açıyormuşum. Yeniden düzenleme, 13.05.2012 |