Insansin Işte
Kuluz elbette hata yaparız,
Bazen çıkılmaz yollara saparız, Sinirle kalkarız,zararla yatarız, En nihayetinde i n s a n s ı n işte. Her dilden çıkan söz değildir, Her baharin ardi yaz değildir, Kula kulluk etmek iş değildir, En nihayetinde i n s a n s ı n işte. Kibirlisi,bencili, kendini bilmezi, Hep ağlayanı ve hiç gülmezi, Beğenmesekde birbirimizi, En nihayetinde i n s a n s ı n işte. Kimsenin kimseden yoktur farkı, Yaradan emanet verdi bu canı, Köylüsü,zengini,askeri,kralı, En nihayetinde i n s a n s ı n işte. Yüksekten düşüşler can yakar, Zenginin mali züğürtün çenesi laf yapar, Hep birbirinin hatasinda mutluluk arar, En nihayetinde i n s a n s ı n işte. Soluduğun hava,içtiğin su aynı, Sabah aynada gördügün yüz aynı, Yürüdügün ayak,tuttugun el aynı, En nihayetinde i n s a n s i n işte. Son yolculukta giydiğin kefen beyaz, O kapiya gelince kâr etmez hiçbir naz, ağlasanda sızlasanda çıkarı olmaz, En nihayetinde i n s a n s i n işte. Geldik oradan döneceğiz oraya, Sakın terketme kul hakkiyla, Başın dik koysunlar seni toprağa, Emin adımlarla yaklaş sırat’a, Aldığın her nefes için af dile, En nihayetinde i n s a n s ı n işte. Vicdanımı aldım elime, Dönüp baktım geçmişime, Çektirdiklerimle ve çektiklerimle En nihayetinde i n s a n ı m işte. En nihayetinde bir kulum işte. (11.05.2012) |