SöyleyemedimHayatta ilk önce annemi sevdim Dar bir pencereden bakışını bile Tel örğülere gizlediği sevgisini Hissederek büyüdüm Güneş gibi şavkı doğardı yalnızlığıma ... Ne vakit umudumu yitirsem Annemi sevdim Kaç kez doğurdu beni Hiç bilmeden Buna sebep Hiç ona, sırtımı dönemedim Haksızlıklar, çelişkilerle kapsasada, hayatımı Ona olan inancımı yitirmedim Ben hep annemi sevdim Ama hiç ona, söyleyemedim.. |