GÜNAYDIN
Seni unutur muyum ben hiç
Seninle vardım hüznün en dibine Karmaşıktı her yer En az terk edilmiş Ve talan olmuş bir ev kadar. Köpeklerin yuvasıydı artık orası. Belki de bir kümes Ve bali çeken kimseler -kimsesizler- vardı Hangi çocuk oradan sağ çıkardı ki? Yaralıydım evet Ama hala gözlerimin rengi aynıydı ’İsyan’ yerine dualar vardı Gri olsa da her şey Ben beyaza yatkındım Allah’a yakardım Rüyanın sonuna vardım Ben uyandım Günaydın Cemile SÖNMEZ |