HER AN SENİ ARADIM
Büyük düşüncelerle sebeplere sarıldım;
Kelebek benekleri hep Seni sundu bana. İz sürdüm sonsuzluğun dapdar kıvrımlarında; Her yerde o ilâhî mesaj okundu bana; Bülbül ötüşlerinde her an Seni aradım! İnim inim inledim bir bebek gülüşünde; Musalla taşlarına damladı gözyaşlarım. Bu muazzam semâda her kuş süzülüşünde, Ben ki, bebekle , kuşla bir, hayata başlarım; Renk renk gökkuşağında adın okundu bana; Güneş doğuşlarında, güneş batışlarında, Her an Seni aradım, her an Seni aradım! Bir çiy berraklığıyla, yavru bekleyişiyle; Mahzûn bir vaziyette, iki büklüm secdede; Mukaddes bir haz ile herkes kendi eşiyle; Ve; duâda kâinat sanki ihtiyar dede, Susamış dudağıyla öyle dokundu bana. Çöl ortasında yalnız, her an Seni aradım! Karınca yuvasında bekledim gündoğumu; Bir kuşun gagasının maharetine daldım. Ummânların dibinde bildim ne olduğumu; Mağmanın ortasında buz gibi donakaldım! Muhabbet iklîminde kalbim öyle muzdarip; Her şey garip, ben garip; ben garip, her şey garip! Dökerek ortalığa tüm varımı yoğumu; Melekler kâinatı bir daha budu bana. Bir yaydan fırlatılmış bir ok misâli benlik; Yaralı bir kuş gibi boynum önümde eğik; Fakat uçmağa hazır, her an Seni aradım! M.Hâlistin KUKUL |
Saygılarımla..........