YORGUN DÜŞMEK
YORGUN DÜŞMEK
acının ardından gelen sevinçlerim yok benim yüz yüze aşklarım da her gece ay inse güneş her gün açsa bilirim dönmez aşk bana gönlümü almaz hiçbir sevda belki bir ağaç gölgesi belki bir gün doğumu davet eder hayata kim bilir belki de boylu boyunca sarılırım sulara yorgun düşerim birden çıkar giderim bu mavi şehirden … |