Sözün bittiği yerden geliyorum,
gemileri yakmanın zor koşullarından
tükenen yüreğimin,
sönen ışıkların,
yiten duyguların
beşiğinden geliyorum…

bir ben varım, kendini yitirmiş
bir ben varım, boranlarla kıyıya anca varabilmiş…

ıslak hala tenim, açık denizlerin suyunu çekmişim
acının tuzu kavurur, ben acıyı su diye içmişim…

sözün bittiği yerden geliyorum…
anlatıp anlatıp anlatamamanın
birkaç kelime ile yıkılmanın
dayanamayıp
köprüleri atmaların
geleceğine sis bombası düşürmenin
yiğitliğinden geliyorum

bir ben varım, yönünü kaybetmiş
bir ben varım, hangi kıyıya geldiğinden habersiz…

nemli hala yüreğim,gözyaşının suyunu emmiş
kanıyor hala kalbim, sevdim diyenlerden mızrak yemiş…

sözün bittiği yerden geliyorum
susku okyanuslarında arınmış…

titriyor hala bedenim
üşüyor kalbim
bir ceket getirin
saf sevgiden dokunmuş
yoksa kıyınızda donup can verebilirim…

( Dilek KARSLIOĞLU )