)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-437-)(-)(-)(
*************************************************************************
Varamam Ah edip çırpınan bülbüle döndüm Biçare dolaşır güle varamam Aramaktan bitkin düştüm yorgunum Kendime gelip de dosta varamam Bilen var mı acep aşkın bağını Beyhude geçirdim gençlik çağını Aşmaya uğraştım karlı dağını Susuz bir çöldeyim göle varamam Sefil Selimi’yim can üze üze Sarpları geçtim de ulaştım düze Avcıyım basarım izlerden ize Hasbahçeye giden yola varamam **************** Sefil Selimi **************** 1933-2003. Şarkışla’da doğdu. Asıl adı Ahmet Günbulut’tur. Aşıklık geleneğini yöresindeki aşıklardan öğrendi. Sivaslı Aşık Veli, Aşık Veysel, Ali İzzet gibi aşıklardan etkilendi. Yakın köylerden Kızılcakışla’da bulunan Çoban Mehmet adlı aşığa çıraklık yaptı. Sefil Selimi mahlasını da ondan aldı. 1957’den bu yana şiir yazmaktadır. 1966 yılından başlayarak Konya Aşıklar Bayramına katıldı. Bir süre Hollanda’da yaşayan Sefil Selimi 1972’de yeniden Sivas’a döndü. Alevi bir aileden gelmediği halde Alevi-Bektaşi geleneğinde şiirler yazdığından dolayı kendi çevresinde eleştirildiği oldu. Sefil Selimi’nin yaşamı ve şiirlerine ilişkin Abdullah Satoğlu’nun »Yar Badesi«, (1963), İbrahim Aslanoğlu’nun »Yalınkat«, (1978), Murat Özdemir’in, »Aşık Sefil Selimi’nin Şiirleri Üzerinde Bir İnceleme« (1982), Kültür Bakanlığı’nın, »Kul Yanmasın«, (1989) ve Doğan Kaya’nın »Çobanın Can Pınarı«, (1996) ve son dönem şiirlerinin toplandığı Uğur Kaya’nın hazırladığı »Şiirleri ve Türküleriyle Aşık Sefil Selimi«, (2001) adlı kitapları yayımlandı. Sivas’ta öldü ve Şarkışla’da toprağa verildi. KAYNAK:© BeKa Sitesi ************************************************************************* )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-437-)(-)(-)( Deniz gözlü dilber mest etti beni Şoktayım evime bile varamam Utanırım, söyleyemem sevdiğim Elimde bir çiçek ile varamam Buyur desem ona şenlense masam Ya red edersedir kaygım ve tasam Geçip karşısına şey falan desem Söylemeye ramak kala varamam Dut yemiş bülbül olupta sustum Ey güzel ben sana sanma ki küstüm Ceseret verse de tüm eşim dostum O da çık gel dese hâla varamam Bilmem söylermiyim dönsem de ipten Islanırım terden ölürüm hepten Kıp kırmızı kesilirim hicaptan Sım sıkı saracak kola varamam Benim bu halimi sevdiğim bilmez Dilerim bu aşık,şaşkına gülmez Seviyor,sevmiyor sorsam da olmaz Akça papatya da fala varamam Bu derdim çok büyük Tanrı dağından Nasıl vaz geçerim gönül bağından Öpsem doyuncaya gül dudağından O,Allı lebinde bala varamam Değişmez bilirsin alında yazgı Aşk denen bu duygu insana özgü Onu hatırlatır her türlü ezgi Lüzumsuz sazında tele varamam Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |
iyi bir yad ediş olmuş
sağlıcakla kalın