ey ! gönül sahibi dost
sana sesleniyorum; gel
bana uzat elini
şuh karanlıklardayım gel


gönlüm çöl fırtınası
duygularım paramparça
duyar mısın haykırmamı
derin kuyulardayım gel


görmüyor aşkı gözüm
duyularım hep kapalı
duymayı öğret bana
hakkı duyamıyorum gel


zahirde kahırdayım
elim bağlı kapındayım
yüz çevirme ne olur
seni bulamıyorum gel


bir görsen devranımı
ayaklarım benim değil
ellerim yad ellerde
elin tutamıyorum gel


suyum kurudu özde
dalları kırık ağacın
yeşeremem nefessiz
nefes alamıyorum gel


bir sözünle gülerim
cennetim olur gelişin
cehennem de duramam
sensiz olamıyorum gel


gül aşkına aşığım
güller şahını ararım
aradığım sensin sen
ıssız kalamıyorum gel


geceme ay vursa da,
tenime şems olur musun
şems’ine kurban olam
aşksız duramıyorum gel


meczup olmak bu ise
mecnunun olmak istemem
bendine vuran suya
sonsuz dalamıyorum gel


beni bende bırakma
ben beni sen de bulurum
seni bana zehr etme
sensiz ölemiyorum gel