Karanlığın mahkumu,
Sevdanın şairiyim sahipli cümlelerimde,
Yasamak buysa
Yasadım onca yıl şiirlerin içindeki zindan gözlerinde.
Medet beklemeden
Aman dilemeden
Yoğurdum seni, harf harf hece hece,
Ve hep biliyordum sonunu
Sana çıkacaktı tüm yollar
Işıkları sönmüş bu şehirde
Ve sende bitecekti bu gece yine.
Meğer ne kadar kolaymış esirin olmak,
Son cemresiydin gönül bahcemin
Islak gözlerim, hududunu bilmeyen hayallerim
Ve içinde sadece sen olan sahipli cümlelerim.
Yetimliği yok öksüz değiller ,
Sen yoksun diye kimsesiz bırakmadım
Aldım resmini elime
Islaklığı bitmemiş gözlerimden, fırtınası dinmeyen yüreğime
Bir ok gibi saplanırken hasretin
Yine uykususuz
Yine nöbetçiyiz derdinde

Bi duyulsa sesin
Söküp alsa su matemi gecemden,
Nasıl kıyarım nasıl?
Titrer ellerim
İsmini bile silerken buğulu penceremden
Yeter ki dön duyur sesini
Varsın uykusuz geçsin gecelerim
Mahser günü günahın degil sevabın olalım ben ve sahipli cümlelerim.
Kördüğüm olmuş yollarım sana,
Gel yerimde olda çıldırmasana
Bi ben sığmadım dünyana
Bir resmimi yakıştırmadın masana
Söyle sensizken bile ortak değilmiydik derdine tasana

Ah etsen de bitse bu ızdırap tutsa ahın
Sen ufak bir tebessümü bile olamadın bu perişan bahtın
Kulu olduk kölesi olduk, sultanı sen olan tahtın
Azat etme hic ,yaşayalım sende
Ben ve sahipli cümlelerim.


Mesut PEKTAŞ