Davacı
Davacıyım
Herkese demet demet mutluluk dağıtırken Bana ufacık bir tebessümü, hep yarınlardan dilendiren Gülüşlerime ambargo koymuş yarınlarımı Hüzünlere bulamış dünlerden davacıyım... Küçük bir çocuktu yüreğim oysa Ufacık şeylerin arasına gizliydi mutluluğu Ağlarken Dudak büzüşlerimin Hıçkırığında beklerdi gülüşleri Koluma silerken gözyaşımı Kurusun diye Kuru bir gülüşeydi hevesim Kursağında bıraktı tebessümlerimi dünlerim Davacıyım davacı En fakir yanım olmuştu Gözyaşlarımın zenginliğinde mutluluk Bir gülmek istesem on ağlatır Ne hal bilir ne hatır Saatlere bölüp acıyı Yara olur Kabuk tutmadan kanatır Yarınlara serpiştirip acısını Kanatır acıtır acıtır Davacıyım davacı dünlerden Göz değil göz yaşı değmiş Ayarken hüznü giyinen günlerime Sağanak olup yağmamış Yapışmış hüzünler kara bulut olup paçasından yarınların Günlerim ölürken yarınlara Ben yine davacıyım dünlerimden davacı... |
Ama sonra dedim ki düşününce, dünlerin ne kabahati var ki ve kendimden davacı olmaya karar verdim.
Mesut kardeşim seni biraz tebessüm ettireyim istedim. Şiir hüzünlü.
Gün oluyor yağmur bulutu gibi oluyoruz.
Gün oluyor güneş yüzünü gösteriyor biraz
Gökkuşağı doğarsa tebessüm olup yerleşiyor yüzümüze
Hayat böyle galiba. Acıyla hüzünle pişiriyor bizleri.
Yine de kara bulutlar dağılsın hep güneşli olsun günlerin kardeşim. Tebrikler şiir için
Selam ve saygılar ile daima