KONUMUZ ÇİÇEK.Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ‘’Yalnız benim ol’’ dersin
‘’El yüzüne bakma sakın’’ Beynimin içerisinde demirciler, Harala gürele demir döverken, Örse inen her çekiç darbesiyle, Binlerce Mevlevi Binlerce sema yaparken Yalnız senin olayım öyle mi? Haydi hatırın kalmasın. Öyle olsun be gülüm.
Çiçek denen şeyi tanımıyordu.
Bir gün bir dostuna sordu çiçeği. Dostu onu aldı götürdü kıra. İlk defa orada gördü çiçeği Dedi hep bunu mu istemekte yar? Alt tarafı bir ot, ne hikmeti var? Bunun için oldu bütün dünyam dar. Öfkelendi , kızdı , kırdı çiçeği. Dostu dedi: ‘’Hele kalbini yokla. Bir kez olsun sen de çiçeği kokla.’’ ‘’Karışırsın bana’’ dedi ‘’Ne hakla?’’ Çekti silahını vurdu çiçeği. Çiçek dile geldi dedi : ‘’Hey şaşkın. Görürüm öfken çok, bir hayli taşkın. Ben ki sembolüyüm sevdanın aşkın.’’ Dinleyince o da derdi çiçeği. Çiçekler içinde artık sarhoştu. Duygulandı o da coştu da coştu. Binlerce toplayıp koştu da koştu. Dostun kapısına serdi çiçeği. Dostun eşiğine geldi diz çöktü. Ağladı, sızladı, göz yaşı döktü. Baktı ki yetmiyor; yüreğin söktü Kalbiyle birlikte verdi çiçeği. |