Eylül Yok
Bir sokak feneri solukça,
Güpe gündüz yanan yürek, Ve aglayan kadın feryadı, Eylül yok gibi. Çorak topraklarda yalın ayak, Geç kalındı yine pür telaş, Ömür bitti kayboldu zaman, Ve taa uzakta dumanı tüten trende, Eylül gitti. Yol alır gelecege karamsar sanki, Nasıl yolculuk bu oda boş, Agaç dalsız,aşk sevdasız,mutluluk acısız. Yamalı bohçada beraberinde, Eylül gelecegine gitti titreyerek. Gözleri yorgun yüregi uykulu ve yaşama yenik, Anımsamak ister hayatı yıllar sonra. Ve eylül gözyaşlarına yenik. Bir sokak feneri gibi bedeni solukça. Hışırtısız sonbahar yapragı gibi umutsuz. Eylül yerde şimdi, Kuru yaprakla beraber. Ve eylül huzurlu şimdi, Kara toprakla kucak kucaga şimdi. |