Dedim gönül boşa yanma sakın ha
Dedi yanmam benden sana söz dedi
Güzel görüp kıpırdanma sakın ha
Yine düştü yüreğime köz dedi

Kıvıl kıvıl saçlarında kıvrıldım
Alev alev bakışında kavruldum
Bulut oldum rüzgarında savruldum
Çözülür mü bu bende ki giz dedi

Dedim olmaz her güzele bakılmaz
Her yüreğe ulu orta akılmaz
Yanmış gönül yeni baştan yakılmaz
Beni yakan bir buğulu göz dedi

Çiçeklenmiş yüreklerdeki ıtır
Yorgun kalbi gönül köşkünde yatır
Al fırçanı aşkın rengine batır
Desen desen gözlerine çiz dedi

Şair isen adım düşsün diline
Beni de kat o duygular seline
Dem vaktinde al kalemi eline
Hece hece, yüreğine yaz dedi

Aşk fidanı dallarında çağıldım
Güneş gördüm toprağına yığıldım
Güzelliğin karşısında dağıldım
Beni kalbin dileğinde çöz dedi

Dedi aşkı ile içtim şarabı
Çektirme garibe bu ızdırabı
Ben olayım ayağının türabı
İster taşı ister taşla ez dedi

Şair dedi, oldun gönül çerisi
Dedim yaktı seni aşklar serisi
Demek buydu yüreğinin perisi
Akıllarda kalan güler yüz dedi

Dedim gönül insin artık bu perde
Bu sevda da hasret de var kederde
İşte şimdi düştün çaresiz derde
Sen ona “sen”, o sana hep “siz” dedi

26.04.2012/İstanbul

İbrahim COŞAR