Sevmeyişini Sevdim
Ne kadar gelmedinse, ben o kadar bekledim
Belki de ben senin gelmeyişini sevdim Gelmedikçe, aşkı içimde büyütüp besledim Sevilmedikçe o aşkın ölmeyişini sevdim. İsmini gönlümden silmiş gibi yapıp, Unutmayı becerebilmiş gibi yapıp, Sanki baş tacım değilmiş gibi yapıp, Senin tüm bunları bilmeyişini sevdim. Dünya dağılmış, tarumarmış takmayan, Sana giden yolda kimselere bakmayan, Anne şefkatini dahi aratmayan, Bu aşka karşılık vermeyişini sevdim. Tek tebessümün için yas tuttum yıllarca, Bir gözyaşına bin gülüşü telef ettim hunharca, İstediğin canımsa o da feda, al harca! Tek bir gülüş istedim, gülmeyişini sevdim. Gözlerimde yer yok artık dermana, fere. Kapandı dünyamı aydınlatan pencere. Allah’ım alnıma yazmış seni bir kere. Hiçbir silginin alınyazımı silmeyişini sevdim. Uğruna ömür verip, avare olduğum, Yaklaşanın yoluna taşlar koyduğum, Yollar bitse yol üretip koştuğum, Bu aşkı bana layık görmeyişini sevdim. İnsan böyledir işte, kaçanı kovalar. Bakmaz ki ne verir, neleri çalar… Aşkı daha iyi anlıyorum bu aralar Belki de ben senin sevmeyişini sevdim. Tahsin Bağcıvan 29.04.12 | 21.47 |