Memnû
Belki de kapıyı çalanlar içeri girebilirlerdi;
Kapıyı yüzüme çarparak gidip Beni o kapının ardında yığılı bırakmasaydın. Neden sen? Bildiğim tüm “en”lere sahip… Neden ben laftan anlamaz, aşk ile baygın… En müphem, en matem En memnu, en zorlu En Ahsen, en öldüren En pervasız, en “imkânsız” Sen... Sen en iyisi hiç gelme, Bu ateş devamlı ancak böyle yanar. Hem misafir ağırlanmaz artık bu yürekte, Burası talan, burası tarumar. Tahsin Bağcıvan 04/04/12 |