NEM KALDI
kalıcı düşlerim olmadı benim hiç
başıma göçmen bir kuş gibi kondu hep umut kurtlar sofrasında donkişotluğa soyunduruldum kalkanım da kılıcım da maviden idi yenigilerim de gövdemden akan kanda mavi bu yüzden olacak çabuk toparlanıp kalktım ölüm döşeklerinden şimdi hatırlamıyorum ya sahi kaç kez öldüm öldürüldüm ben savaşlarım çoktu benim hepsi sırtında ağırlığınca amaç taşıdı ağrıma gitmedi hiçbir güçlük çökmedi omuzum kederden dik kalışım sırf bu yüzden nefsimden kaynaklanmayan nefsi müdaafalar çoktu sırf bu yüzden yenilgilerim de çoktu ancak en çok yendiklerim kahroldu bundandır yaralarım çabuk iyileşti tez köz oldu şimdi unuttum kaç kez incindim kaç kez öldüm de dirildim ben gölgemin arkasında gizlendi hep heveslerim sizin gördüğünüz tarafım güçlü bir çınardı görünmeyen yanım sa hiç büyümeyen hüzünlü bir çocuk serçenin kanatlarında kalan umut yüzünü gölgemin ardına gizlediğim çocuk işte maviye tutkulu oluşum bundandır benim bu yüzden yaralarım cabuk kabuk bağlar yeniden maviye tutunur ellerim sizler bana gördüğünüz yerden baktınız hep bense bulunduğum yerden bakıyorum hepinize şimdi rüzgar nerden eserse essin gözlerimde silemediği bir nem var nem kaldı 26.04.2010 ferhan erdoğan |
bense bulunduğum yerden bakıyorum hepinize
.....
Çok çok güzeldi arkadaşım..
Özel özgün özenli ustaca dizelerdi..
Alkışlar İzmir'den..