Sensizlik tezkeresi..

Arnavut kaldırımlarına düş’en ikiz ayrılık..
Zikre lâl olmuş göz/beb/eklerim..
Seni sana emanet bıraktığım hicran sokağı
Ütopyalarımın ölü bir ulusa (seslenişi)
Cebimde ayrılıga yazılmış bir celp kağıdı
Jilet gibi bır pantolon çizgili gömlek yandan çarklı bır ceket
Babadan yadıgar kosteklı bir saat
Zam’an/sızım şimdilerde

Aşk’la şaka olmaz derdin de peki ya yaptığın neydi!!..

Nefesim olurken,can’ıma can verirken bilmiyor muydu aciz yüreğin bunları?..
Ellerini tutup ayağa kaldırdığın,paramparça olmuş hayallerine ortak ettiğin,bir garip çocuğu şimdi sensizliğe teslim ederken,bunun adı neydi!?..

Aşkın şakası olmazmış!!..
Yarım bırakanım,eksik yanlarımın mimarı,hayallerimin celladı!!.

Ayrılık çanları çalarken aşkımıza dair,neden "olmaz!!.." nidaları atmadın!!..
Yerden kaldırdığın bu çocuğu niye çamurlu hayallere attın!!..

Muhabbetlerin şen kahkahaların sahibi neden suskunluğu seçtin!!..
Beni neden sensizliğe,kimsesizliğe,hiçliğe terk ettin?!..
Beni neden bu sırat’tan fırlatıp attın!!..
Dünyada mahşeri neden yaşattın bana!!..

Beni bu kimsesizlik savaşında neden ses/siz,sen/siz biraktın!?..
Payıma düşen yine; suskunlugun dili/ni çözmekse,
EyvALLAH Yürek/sızım..

İbrahim Yılmaz & Çisem Kayır