" kavgalı bakarım ihanete "Sakladığın yerden çıkartma beni, Günahlarımla ölebilirim Gözlerinin gülmesi için beni hiç sevmemelisin Çünkü kavgalı bakarım ihanete Ben ıssızlaştıkça kalabalıklaşırsın sen Senin kokun rüzgarlarla seviştiği vakit bile, ağlarım Ama kimse görmez ıslandığımı Dur deme gidiyorum dediğimde Ölümü hissettiğim zamandır En yalnızlaştığım bu mevsim Dağ başında bir mezar taşı kadar kimsesizim Bak yine sebepsizce düşüyorum bulutlarlardan Ve öyle çok üşüyorum ki Bahşiş dağıtıp hüzünlere Demek ki aşk, Bir kenar mahalle yosmasıymış Her gülüşümde utandırdığım için seni, Üzgünüm Yağmur mevsimleri ayrılığa tarıyor saçlarını Geçmiş zaman delikanlıları gibi göğsüm kabarmıyor artık Sevda, Can pazarında öncüsüdür kavganın Farkında mısın ? Pespaye kelimelerle felsefe yapmıyor artık şair Tükürerek değil yüzüne Yüreğimi kanatarak gidiyorum Mutlu musun ? --- aras ---- |