o çığlıklar ki yine dönüp bize çarpan
yedi deniz mavi büyü


.

çok güzel şiir kutlarım

günahın anatomisi kuyu
dokun en mahrem hücreme sen yinede



o dakika günümün şiiriydi. yakıştı.
tebrikler.

Şiirinizi ve şair yüreğinizi gönülden kutluyorum...saygımla...

Tebrikler.

sözün kısası şiir güzel
güzelliğide güne özel
bizede şairini kutlamak düşer
tebrikler
selamlar, sağlıcakla

martı kanatlarıyla
süzülürken sığırcıkların ülkesine gelincik
bir sonsuz kırın ıtırından doğarak yüreklere
sıra dağlar aşan görü

şiir gerçekten çok güzel. beğenilesi şiir.

gümüş tarlada zümrüt taşı
dileğimizin yaprakları çaput



hayran kaldım...kalemin güzelliğine...kutlarım...günün şiirini..şairini...hep saygımla...

Şiiri anlayabilmek için çok dikkatli ve düşünerek okumak gerekiyor bence usta bir şaiirin olaya farklı bir bakış açısıyla anlatması kullandıgı kelimelr özenle seçilmiş yüreginize saglık saygılarımla...

Güne gelen şairi ve şirinin yürekten kutladım selam ve dua ile.

tebrikler.
hakettigin kirmiziyla :-)

günahın anatomisi kuyu---------------------------dibi görünmez kör kuyu
dokun en mahrem hücreme sen yinede
neşterlerin çelik gölgesinde
suskuların kundakladığı her çığlık
imkansızın karanlığına büyüyen can suyu ----------güzeldi kutlarım.

Yorgun bir beden ve rûh ve uyanık kalmaya kirpikleriyle harp misâl dövüşen gözler.. Yazdıklarımı çifter çifter görürseniz bilin ki ovmaya gerek yok, muhakkak klavyemin imzasındandır...




Güne gelmiş, hoş gelmiş belki de hoş gelememiş hattâ geldiği gibi gitseymiş yahut bir ömür kalsaymış... Günün olması çok kıymet arz etmediğindendir dokunmayacağım, kalemin kelâmı her ânı'nın damgasıdır; tek dilek mürekkebinin istediği mesefeye kadar yaklaşabilmesidir bulutlara.. Ötesini de derdim ama mavi ile aram ekşi.




Diğer şiirlerinizde dikkatimi çeken bir husus var ve bu şiirde de değinmeye... Nasıl demeli "değinememiş mi, yarım mı bırakmış, bir sonraki dizede unutmuş mu" vs.. Ama şiir bitince unutmadığını anlamamak zor değil! Ya da siz başlığı evvelden çizenlerden misiniz...



"dedik mi"



"diyebilse miydik"



"İyi ki diyememişiz, gerçi demişiz... Âh aklı kör insan!!! Sözü demişiz demesine de, sonrasında yaptığımız tek şey araba kazasında altı takla attıktan sonra tüm dünlerini unutmuş kız gibi bizim de unutmak olmuş...Nefs ile aramızın birbirini yiyen hayvanlarda olduğu kadar kötü olmasının bir sebebi..."




Âh kader!!! âh kader...




Kahveye ne dersiniz?




Sitenin en kahve düşkünü üyesi benim sanırım, umarım kimseyle aram açılmaz. Kaleminizin kontrolünü sağlamak neden bu kadar kolay? Çok mu yaşadınız ya da çok mu okudunuz dersem ne dersiniz... Âh yorulmayın, yardım edeyim...




"Yetenek Havin yetenek, ben de annemin sütüyle uyandım ilk, sonra annemin sütü yok diye ağladım... Ben de ekmek yer yine ekmek kusanlardanım..."



Evet anlayabiliyorum, insan tek bir nufte'den! Bu arada ben en çok kepeklisinden tüketenlerdenim, mâlûm beyazı zararlı. Belki kalkıp yüreğimin kirlenmesinden korkmayıp da adını zikredemediğim küçük şahsiyeti okuyabilirdim şu dakika ama unutmamalı asla!!!




"sevdim-dövdüm-ağladım-zırladım"



Emeklerken yardımımı esirgersem nâmerdim ama usta diye âh olmadı, üstât diye önümüze kimsenin bunlardan koymaya hakkı yok -yukarıda belirttiğim dört kelime benzeri-. Var elbet "her iki el iki ayak bir değil değil mi, herkes ben-sen-o değil.." Rant herkesin..




Lâkin çok mübâlağa olmasın ama kendimce öylelerini doğru bulanlardan değilim...




Uzun mu anlattım... Ben sözün kısasını sâde şiirde severim..




İmgeleri tek kelimede kalıp okur sînesinde yumru oluşturarak boğan bir kalem olmadığınızı düşünüyorum. Ve seyri değişmeyen yazım, belki varlığın paylaşımı lâkin kutlanacak kadar çok iyi.



"image".. Taklit... Sıradan önce ve sırasıyla şimdiye. Anlamı herkesçe kolayca kavranabilen bunun yanında güçlü kılan en büyük sanat aklımca. Sanat içinde sanat mı, bilmediğimi var sayın ne kaybedersiniz.



Birini sevdiğimde ya bileği kuvvetlidir ya aklı ya da rûh'u en zayıf olan insandır... Böylelerini sevememe durumunda hayrân kalmayı tercih ederim, muhakkak vardır yeri illâ.




"gümüş tarlada zümrüt taşı
dileğimizin yaprakları çaput"



- Hayır, korkmayın. Tüm şiiri harf harf alıp anlamaya çalışırken başınızı ağrıtmaya niyetim yok. Kaldı ki aliyah bekliyor..-



"gümüş tarla - zümrüt taş..



gümüş tarla'da zümrüt taş..



dileğimizin yaprakları çaput..."





Bu da bencesi:



"dileğimizdeki yaprak çaput misâl.."



Değersizde değer var iken kısmî değer saydığımızın devamı, ne sen sor ne ben söyleyeyim...




İnanın ben bundan daha iyisini yazabilirdim (!) İnanmıyor musunuz... Hadi bu sefer haklı olun..




Çok mu yaşadınız çok mu okudunuz vs. derken kastım buydu. Anlamı açıkta olanı anlamak en emek safhasıdır. Anlamı kapalı olanı anlamak kaf dağı zirvesine tırmanmaktır. Açığı kapalıyı umursamadan -eminim ki- farkında olmadan kullanmak ise bilgeliktir....



Yolunuz nereye...



Dili zengin bir kalem olmakla birlikte çığlıklarından korkmayan bir kalem. Ömrüm bu kadarına yetseydi sanırım Davut'tan daha çok yaşadım sayardım. Bu anlamda kutluyor ve hep bir adım sonrası dahası olmasını diliyorum... Şiir/lerinizin bütününe söylediğimi düşünün...




Bu bağlamda, yerine yakışıp yakışmadığı..Başarılı olup olmadığınıza kanaat getirmek - ki ben âlemin en güzel yazanı olduğum için böyle yetkileri had bilmezlikten saymam kattii (!)- gibi bir çabam yok. Fakat sizi okumak farkı okumak olduğu inancındayım kendimce...




Şimdi gırtlağımdan sıkıp, karanlığın ortasında kurşunun şakağıma dayandığını hissettiğim bir yer - ki ben ne kurşundan korkarım ne de karanlıktan, bu daha vahim-...




"ol dendiğinde evrene
dedik mi onları ve umudu yarat diye
kahveli gözlerin aynasından sızan
yedi deniz mavi büyü"




Diğer şiirlerinizde de hissettiğim ve bu sefer duâ ettiğim - fazlasını anlamamış olduğum için- bir safha...




"dese miydik"




Verdiği sözü dahi unutana - kâl û belâ- böyle bir hak fazla olmaz mıydı, elimizle aklımızı toprağa gömmezsek. Sorgulamadan herhangi bir gerçeğe varan gördük mü, şahsen gördüğümü hatırlamıyorum. Unutmayın ama ettiği yemini unutanlardanım ben de. Kim bilir görmüşümdür belki... Bu sebeple çok yadırgamıyorum yazdıklarınızı, ne unuttuğumu çok bilmesem de O'nun ne öğrettiğini iyi biliyorum. Sizi okumak güzel, kimselerin olmadığı bir yerde, sevdiğim fon eşliğinde sedâsı hoş olanı dinlemek gibi - bu da kelâmın sanatı ahenkli kılan üslûbundan-.. Böyle okurken en kutsalıma kötü bir söz duymanın kaygısıyla dize dize inmek korkutuyor bâzen...



Kimseden korkmadığımı söylemiştim değil mi... O asla kimselerden olmadı ki...




Çok daha iyilerini yazan bir kalem olduğunu düşünüyorum şiir kaleminin... Okumanın nasip olacaklarından olduğumdan emin olmamakla birlikte - ötelere göçler öyle yakın öyle ansız ki- olmayı umut ediyorum...




Kahve için geç değildir umarım ve romeo için- çocukluğumdan kalmadır, çocuk zannetmeyin-...







Sevgiler.








**Havin_** tarafından 4/27/2012 2:38:05 AM zamanında düzenlenmiştir.

"Bakışlarımızın amentusunu
Biz çalmadık ki çocuklar"

"Tenine yağmurlar giyinen kentte" ve tüm dizelerinizle güne damgasını vurdunuz. Ne de değdi bilseniz. Sağuk yürekler ısındı şiirinizde. Beyninizden fışkıran yaratıcılığınız hep sürsün. Saygılar

keziban buldu tarafından 4/27/2012 1:44:21 AM zamanında düzenlenmiştir.

"Gerçek şiir- çakma şiir" farkını gösteren ender örneklerden biri bu şiir:

Dili bir engerek kadar kıvrak, imgeleri ketum; öznesiz , yüklemsiz tümceler nasıl oluyor da adamı alıp

uzak-yasak iklimlere götürebiliyor?

Usta bir ressamın zarif fırça darbeleriyle somutlanan hayaller elle tutulacak denli canlı.

Gerçi, hiç hazzetmediğim "susku" sözcüğünü kullanması şiirin narin yaprağında minik bir kurtçuk gibi

görünüyor; ama ahengi katmerleyen "l,m,n,r,y" sızıcı ünsüzlerini kararında kullanması, bu lekeyi de görmezden

gelmemize vesile oluyor.

Çok ölçülüp biçilmiş, üzerinde düşünülmüş gibi görünmese de; usta bir şairin olağan refleksleriyle mırıldanır

gibi kaleme aldığı bu şiiri çözmek, her babayiğidin harcı da değil hani.

İmgeler laf olsun türünden değil; henüz tam manasıyla anlayamasak da, her bir göstergenin karşıladığı bir

ileti seziliyor istiarelerde.

Hele de son bent :" Ablalar, varın gidin çocuklarınıza bakın, öksürükten tayyare yazıları şiir diye sunmayın vatandaşa, şiir

istiyorsanız buyrun." der gibi.


"günahın anatomisi kuyu
dokun en mahrem hücreme sen yine de
neşterlerin çelik gölgesinde
suskuların kundakladığı her çığlık
imkansızın karanlığına büyüyen can suyu"

İlahi ne olasın şair...Bozdun bütün moralimi, silerim ben o şiirlerimi şinci:))

dün gece önceki şiirinize yazacaktım
ama içimden geçen düşmüş sayfaya tebrik ederim....

Tebriklerimle, yakışıklı şiir.

sevgim saygım tebriklerim günün şiirine çok değerli şairi patagon'a..:)

çok şaşırdım,dersem,ne demek istediğimi en iyi sen anlarsın....

ben dedim.