Senin Elinden

Uslanmadı benim divane gönlüm
Şaştım nere gidem senin elinden
Kadir bilmezlere kul ettin beni
Şaştım nere gidem senin elinden

Bir arı misali uçar gezersin
Çiçeklerden bal şerbeti süzersin
Reva mıdır beni böyle üzersin
Şaştım nere gidem senin elinden

Kendi bildiğine çalıp söyledin
Sanki aşkın deryasını boyladın
Ozan Rehberi’yi düşkün eyledin
Şaştım nere gidem senin elinden


Ozan Rehberi


15 Mart 1953 - 2 Aralık 1991. Divriği’nin Karakuzulu köyünde doğdu. Asıl adı Ali Metin’dir. Aşıklık geleneğini küçük yaşlardan itibaren büyüklerinden öğrendi.

İlkokula gittiği yıllarda, İbrahim Eren’den bağlama dersleri aldı. Önceleri kendi köyünde daha sonra çevre köylerde çalıp söylemeyi sürdürdü.

Aşık olduğu kızla birlikte olmasına izin verilmemesi üzerine duygu dünyasında yeni bir dönem başlayan Ozan Rehberi, 1970’li yılların ikinci yarısında Ankara’ya yerleşti.

1977 yılında üye olduğu Halk Ozanları Kültür Derneğine, 1978’de genel sekreter, 1980 yılında ise genel başkan seçildi.

1983 yılına dek Ozan Metin mahlasını kullandı. Ancak isim benzerliğinden dolayı Aşık Ali Metin’le karıştırılmasını engellemek için Ozan Rehberi mahlasını kullanmaya başladı.

Türkiye’nin birçok yerinde katıldığı şenlik ya da yarışmalarda çeşitli ödüller alan Ozan Rehberi’nin şiirleri »Duygunun İncileri« adlı bir kitapta yayımlandı.

Gerede’de bir trafik kazası sonucu öldü. Ankara’da toprağa verildi.


)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-425-)(-)(-)(

Ne sözden anlamaz haldan bilmezsin
Şaştım deli gönül senin elinden
Niye somurtursun niye gülmezsin
Düştüm nere gidem senin elinden

Deli ettin gönül sen beni deli
Başımda estirdin poyrazı yeli
Bir güzel peşinde ben yıllar yılı
Koştum nere gidem senin elinden

Mecnun’un izinden çölde yürüdüm
O yarin gözünde tektim bir idim
Sevda ateşinde yandım eridim
Piştim nere gidem senin elinden

Öğrettin sen bana mağrip maşribi
Sanki derin kuyu görünmez dibi
Bendini yıkan şu nehirler gibi
Taştım nere gidem senin elinden

Gideip viran ettin bahçe, bağları
Böyle gelip geçti gençlik çağları
Bende ferhat olup deldim dağları
Aştım nere gidem senin elinden

Sürdüm menziline sevda atını
Tanı dedim sana sevdiğin tanı
Elinden içince aşk şerbetini
Hoştum nere gidem senin elinden

Lüzumsuz,soldurdun gülü yaprağı
Koparıp attın sen gönülden bağı
Kendi ellerimle kara toprağı
Eştim nere gidem senin elinden

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz