Puslu bir akşam vaktinde,
Şehr-i ayrılık diyarına demir atarken yüreğim
Dirhem dirhem yalnızlık işledi bedenime,
Can çekişti duygularım sensizliğin dergahında
Ve ben,
Çok sevmenin bedelini ağır ödüyorum şimdilerde
Kabir azabı gibi bir şey bu !!!
Karanlıklar sarıyor çehremi
Daralıyorum, korkuyorum, nefessiz kalıyorum
Yalnızım çünkü sen yoksun Leyl-im...!

Cehennem misali yüreğimin derinlikleri,
Nasıl bir yangın yeri bu ... tanrım ?
Üşüyor bedenim baharın gölgesinde
Gözlerim Fırat gibi hoyratça akıyor durmadan
Ve Dicle gibi sessiz kalıyorum ardından...
Aslında susuşum gidene,
İsyanım sevmiş gibi görünüp terk edene
Nefretim yokluğuna,nefretim sana Leyl-im..!

Ah ayrılık
Ahlar sana vahlar sol yanıma !
Bari sen dayan sol yanım,
Özledim deyip yakma canımı,
Dayanmalıyız biz...
Ben sustum sende sus.
Kim duyacak ki çığlığımızı hem ?
Sen ki öksüz ve yetim kalmış bir çocuksun,
Ben ki kutsal bildiğim aşka yenilmiş bir adam...
Sevdin de ne oldu ?
Elimizde kalan boynu bükük hatıralar şimdi.
Yaşayamadık aşkı yaşatamadık sevdayı,
Çünkü sen çekip gitmiştin Leyl-im..!

Bitmez sandığımız bir filmin fragmanı gibiydik biz.
Gittin ve film başlamadan bitti.
Bak kapanıyor perdelerimiz,
Dağılıyor umutlarımız birer birer
Aşka bahşettiğimiz senaryolar kayıp gidiyor ellerimizden
Bize kalan kör olasıca bir ayrılık şimdi
Çünkü ayrılık sendin Leyl-im..!

Oysa ne güzel hayaller sığdırmıştık bir ömre
Şimdi dudaklarımda bir sen yalnızlığı hüküm sürmekte !

Yalnızlığa değil Leyl-im, sana olmalıydı tutsaklığım.
En ağır müebbeti gözlerinde çekmeliydim.
Gitmemeliydin apansız bir meçhule...

Unutma Leyl-im,
Gün gelecek bu ayrılığa yanacaksın elbet
Birşeylerden eksik hep ama hep yarım kalacaksın.
Gelmek isteyeceksin ama ben gitmiş olacağım o vakit .
Kirlettiğin bu aşkın şerefsizliğini şerefimle ört pas edip,
İhanetinin bedelini en ağır şekilde ödedim sensizlikle,

Ben kendımı heba askımı helal ettım
Sen sendeki bana iyi bak Leyl-im..!

ERKAN İPEK