ER/DİMKurumuş toprağa beyaz bir karanfil düşüyor bir kırmızı sevda ağlıyor, kin sızıyor bulutlara bulutlar kara, bulutlar hırçın ufuklar dağıtıyor her gölgeyi dökülen yaprakları yüklüyor rüzgarların kanatlarına savruluyor yürekler sabrın kıyılarına kıyılar suskun,kıyılar susuz bir martı başı önde denizi getiriyor gagasında dalgalar dizlerine derman arıyor vurgun yiyen gözlerde gözler doluyor, gözler boşalıyor her damla bir kılıç her bakış bir mermi olmadan sarılıp kalemlere ağlatıyorlar şiiri mısra mısra mısralar yanıyor alev alev durmuyor yerilerinde çınarlar devrilip, dağlar tutuşurken her gece kavlara büyüyor isyan öfke kusuyor ve haykırıyor her hece haydi vur, durma bir daha vur aman dur, dur dersem namerdim ben, bu vatana bugün erim, dünde er/dim sıktığın nefretle en büyük rütbeye erdim!... Fergül 08.07.2006 Tüm şehitlerimize yürekten taşıp arşa uzanan şükran ve minnet dolu dualarımla… |
dolduran kâtil sürüsünü, ben de nefretle lanetliyor, ALLAH yardımcımız olsun diyorum.
Şiir mükemmeldi gerçekten. Barışın hüküm sürdüğü bir dünya özlemiyle, sevgiler...