6-7 yıldır yakinen tanıdığım, şiirlerine kıymet verdiğim, şiirlerini nadiren ve titizlikle asan şairin aşağıdaki şiirini kendi anladığım tarzda bir yorumlayayım dedim.


"senin kadar büyük bir hayalim olmadı
ve senin benden büyük hayallerin vardı"

Bu iki dize zaten başlı başına bir şiir. Şairin aşkı/sevgisinin karşılığı hiçe sayılıyor burada ama şair yine de kararlı sevmekte.
Aşağıdakiler olmasaydı bile bununya yetinebilirdim şiir olarak

"göğsümün duvarına işlemiş adın
bir ömür kavgasını verdiğim
unutulmuş bir acının kederi belki de
dilimin suyunda tutuşmuş zaman
ve edepsizliğimi saklayan
açık seçik cümlelerin
...sonrası s/aklımda"

Üst dizelerle ilişkin olarak devam eden bu kıtanın ilk dizesinden başlayayım... Gerçi böyle durumlarda şair şiirini asar ve okuyucuya bırakır artık yorumları, şiir çoğu zaman kendinden çıkar. Şöyle; göğsümün duvarına işlemin adın derken o kadar çok sevmiş, o kadar çok çaba sarf edilmiş ki, şair sevdiğinin ismini ruhunun derinliklerine kazımış.
Özetle bu kıta şairin vermiş olduğu mücadelenin yetersizliğini, aşkının hiçe sayıldığını ifade ediyor.

"bütün dualarınla yorgun düştü kalbim
sövesim var
bağışla"

Tek kelime; isyan.

"sualsiz bir hayatın başlangıcıydık biz
tozu toprağı kırmızı kadar renksiz
ucu kanlı mermiler birikmiş yatağımızda
duvar diplerinde sıralanmış aşklar kadar
gözlerimizin sırrına adanmış ömürler
ve pişmanlıklar"

Tedirgin bir aşkın hikayesi anlatılmış burada da…

"bir kaç ömürlük hikayen var
bilirim"

Sevgiliye ağır bir itham ve serzeniş

"bulutsuz geceler düşerdi üstümüze
satır satır kanardık penceresinden hayatın
yağmalanmış bir aşk’ ın öyküsüydük belki de
yağmurun çocukluğuna sığınırken gözlerin
uzaklığının kokusuna alışamadı yorgunluğum"

Bir bütünlük içinde devam eden şiir yavaş yavaş son noktayı koymaya hazırlanıyor, umut azalıyor, çaresizlik baş gösteriyor, sevgilinin aşkı hafife alışı imleniyor burada da...

"yokluğunun her an’ ı
avuçlarımda terlemiş bahar tadı
bakışlarında suya hasret düşlerimiz
göğsünde gün ışığı siyaha çalan
renginden utanan kadın
saklanma hayatın beyaz örtüsüyle
ve dağ evi düşleri
bir nefes uğruna"

Ne olursa olsun aşk, ama ya yâr, karamsar ve kararsız bir yâr.

"ulu orta sevişirdik
herkesin gözlerinde
ve diyorum ki gül yaprağına
sustur beni dilinde"

Ve aşkın bitişi. Belki de bitmesin istenişi...
Ve medet gül yaprağından…

"Gençlik gençlik dedikleri
Yanlış makam bir şarkıdır"

Cıvıl cıvıl bir şiir bu.

Kurgu şiirindeki ruhsuz betimlemelerden, içi geçmiş sevgilerden arî, çatır çatır yaşanmış bir aşkın hikâyesi bu.

Genç olmak böyle bir şey galiba: top çevirmeden direk kaleye oynamak.

Atila İlhan ihtiyarlığında da aşk şiirleri yazdı: (Ayrılık Sevdaya Dahil) sizi temin ederim o büyük şairin kanı çekilmiş

yüreğinden dökülenler karton bir sevgiliyi anlatıyordu.Kurguydu çünkü.

Yukarıdaki şiir belki kulaktan dolma imgelerle kaleme alınmış; ama şiirin arkasında esaslı bir aşk hikâyesi olduğu aşikâr.

Bu da ancak gençlik iksirinin kudretiyle mümkündür.

Hele de son bent, son darbeyi vuruyor sevgiliye:


"ulu orta sevişirdik
herkesin gözlerinde
ve diyorum ki gül yaprağına
sustur beni dilinde"

Bu gülü neye benzetirseniz benzetin artık:))

Çok sevimli buldum şiiri; doğal ve gerçekçi...

Her yenik aşığın hislerine tercüman olan bir şiir bu.

Girizgâh da en az son bent kadar iddialı:

"senin kadar büyük bir hayalim olmadı
ve senin benden büyük hayallerin vardı"

Ah yenik şairler...İşler iyi giderken öykündüğümüz kentsoylu söylem, mukadder bir yenilgiyle son bulunca: "Hadi kalk

köyümüze geri dönelim." tiradına dönüşür ya...

işte öyle bir şey...



Kutluyorum.

Şiirle kal.


Turaç tarafından 4/22/2012 1:43:36 AM zamanında düzenlenmiştir.