" ayrılıktan önceki son çıkış "Samimiyetsiz savurma saçlarını, rüzgârlarım inciniyor asya ! Gururuna iliştirdiğin bir çift güzel söz kaldı mı dilinde ? Neden, dudağın hep hüzünlerle öpüşüyor ? Ve neden, yüreğinde sürekli kimsesiz bir çocuk üşüyor ? Unuttuğun son tebessümde öldüm ben Özlemlerimi bir turnanın kanadına sürüp Kırk parçaya böldüm ben Seni ilk kez gördüğüm o yol çatına sevdamı bırakırken Farkında değildim sendeleyerek düşen hayallerimin Uzak denizlerin maviliklerine küs gözlerim, Ve ılıman iklimlerde üşüyen şiirlerim vardı Kavgalı bakışlarından irkiliyorum Simsiyah kokusundan medet umduğum saçlarına yemin olsun ki Kalbine son rötuşu göz yaşlarımla yaptım asya Sen, bilmem kaçıncı uykunla kadeh tokuşturuyorken Yağmur tanelerinin mızmızlanmasına eğme yüzünü Bahar tonunu her vakit yeşile çalmaz Ağlamak şaire ne kadar da yakışır gördün mü hiç ? Aşk, sancılı zamanların düşüğü değildir asyam Bir serçe masumluğunun alnından öperken kanat imanını Ben, hüzünlerle helalleşip Yeniden gri renkli gökkuşağının soğuk koynuna sokuluyorum Buz mevsimlerine kanat çırpan donmuş umutlarım var Yeniden ısıtarak diriltir misin beni ? Ve bir daha sever misin yüreklice ? Yazgısı körelmiş ketum yarasalara inat Göç yolda düzelir asyam, Ayrılıktan önceki son çıkışta bekliyorum seni ---- aras ---- |
Seven yürek her zaman en büyük yürektir.
Tebrikler...Saygılar...