KENDİNE AĞIT EDER HALE GELDİN EY ÖLÜ !
YARATTIĞIN BERZAHI SEVDİN BİLMEDİN SEN
BİR AN BİLE DEĞİLDİ ÖMRÜN
BULAMADIN -HEP ARADIN -AHİR GÖNLÜ...

SARDI SENİ EHLİ ZEVAL!
NEYE NİYET EDER BİLİNMEZ Kİ HEVAL,
DÖNDÜĞÜN ANDIR ARDINI KENDİNE
GÖRECEKSİN NE KADAR VERDİN ZARAR...

NE DUDAKTA BİR AVUNTUSUN
NE DE YARDA BİR ŞİAR!
ANLA ARTIK YOK KARŞILIĞI BELBALİNİN!
BİR TEVABİT BOYUNDASIN ANCAK.
SANMA HER AGARR-ÜL EYYAM
ZİFİRDEN SONRA SEHERİ ARAR...

DARBEHA ETME A’ZEL DEĞİLSİN
SEN HİÇ BİR AHFEŞE KUL DEĞİLSİN
BİR ESKAB EYLEDİN FİKR-Ü KALBİMDE,
BELİRDİN BİR LAHZA-YAHUT HİÇ YOKTUN-
CEHL-İ BASİTİM ŞİMDİ SENİN İNDİNDE...

AH YâR!
GİTME DESEM DÖNER,
YAN DERDİNİ DESEM GİDERSİN
BİLİRİM OLMAZ Kİ KâRIM!
YİNE DE KAPAT GÖZLERİNİ -SİNEMDE-
HAL NE OLURSA OLSUN!
BİL Kİ BEN VARIM.

ŞÜKRAN UZUN