ŞAİRİN GÜNCESİİnsanla başlayıp insanla bitiyor Ayaklanmaya hazır tüm sözler Gün sürüyüp gidiyor gölgesini Şair düşüyor pençesine sancının Avazı çıktığı kadar bağırıyor bir tren Birleştirmek istercesine iki kıyıyı Her istasyon tüketilmiş bir öykü Ve parktaki ağaç esrik nefesiyle Can veremiyor banktaki adama Diz boyu yalnızlığıyla kıvranan resim Rahat değil tabutunda Tahta atlara binen sevgililer Nice bekleyeni tükettiler senelerce Şair ise nefesiydi kelimelerin Harut ile Marut’tan üstündü marifeti Asra andolsun ki şahitti Kelebek ölüleri toplayan analara Yazıp durdu Liseli bir kızın uykularını bölen Titrek bakışların masumiyetini Ve delikanlının hoyrat ellerinde Kırılgan bir yelpazeye dönen aşkı Nihayetinde neftî bir kıştı yaşam Her masala biraz kahır ekiyordu |
bu şiirin tartışılamıyacağı gibi
arkadaşım süper olmuş.
kocaman sevgimle kutluyorum
kalemin her daim olsun sevgiler + 5