OTORİTE KAVGALIYIM SENİNLEİlkokulun güzel kızı Siyah önlüğü, beyaz yakası Tüm bilgileri öğrenme meraklısı Çarpım taplosu ezberinde Lakin, matematikle yok çok arası Hayran öğretmenine, mavi tayyörlü dev o gözünde Ne olacaksın diye sorana, hazır cevap “Öğretmen” Model belli, hayranlık belli Nebahat öğretmen gibi çocukları sevmeli Kasım ortası, kış kapıda Altı ay kalmış okulun ilk kısmının bitmesine Gün farklı Zil çaldı, doldu sınıfa herkes Ders yok dedi bugün öğretmen Bitkindi sesi, arada öksürüyordu Hastayım, tedavi olmalıyım Gitmeliyim, Gelirim, iyi olunca Gelirse yeni öğretmen, üzmeyin sakın ha İlkokulun güzel kızı koştu yanına Tuttu elini Gitme! Gülen yüzü nemlendi öğretmenin Bakma! Bakma bana öyle Yaz çocuğum, al kalemi eline Hislerini, duygularını yaz Benim gitmemi yaz Hafifler yüreğin Arkadaşın olsun kalemin Yazdı cocuk ilk kaybedişin öyküsünü Mavi tayyörlü dev Nasıl da zayıflamış bedeni Neden farketmedim hiç seni Hastalığın çok mu ciddi Bırakmayın öğretmenim, bırakmayın bizi Alkışlar arkadaşları Öğretmeni ile karışır hıçkırıkları Mavi tayyörlü dev kalkar yerinden Minik yanakları, alır sıcacık avuçlarına Siler gözyaşlarını Öper alnından Hep yazmalısın sen Gözleri, gözlerinin içine bakarken Anlar ki çocuk Gitti! Birdaha hiç gelmeyecek geri mavi tayyörlü devi Bembeyaz bahçe, yol, Kasırga ile gelir haber okula “Nebahat öğretmen öldü!” Beyaz yakalı, siyah önlüklü kız titrer Dünya dar gelir, sınıf boğar Kararır her yer, yanar sol tarafı Tatmıştır ilk defa yürek acısını Yastadır sınıf Kırk gözden ılık ılık akar yaşlar Küçük kız haykırır Susun, ağlamasın kimse Öğretmenim üzülür bizi böyle görürse O gülmemizi isterdi Şarkı söylememizi söylerdi Haydı onun şarkısını söyleyelim “Sen benimsin bahar gözlüm” Kırk minik yürek hep bir ağızdan söyler Elinde sopa, geldi yan sınıfın öğretmeni Ne bu gürültü Ne rezalet böyle Ölene şarkı söylemek ne demek Beyaz yakaları çıkartın dedi sonra Tören başlayacak Kimden çıktı bu şarkı fikri söyleyin çabuk Korktu bazı çocuklar Gösterdiler “öğretmenim o dedi” Çıkarmadı küçük kız, beyaz yakasını da Öğretmeni, yaka ve önlükle seviyorum yavrularım derdi Yakasını takmasını unutanlara Kara bulut çullandı çocuğa Cadı tırnaklarını geçirdi kulağına Yakasını tuttu, düğmesiyle fırlattı yere Ölüme şarkı söylemek ha.. bir tokat bir tokat daha Simsiyah çocuk şimdi Eylem bitti, hakarete devam Utanmaz! Bu hal ne böyle Övünürdü birde Nebahat seninle Cezalısın! Törene gelmekte yok Bekleyeceksin sınıfta bir başına Durur mu çocuk! Son yolculuğundayken mavi tayyörlü devi Gitti törene, durdu en önde Resminide koydu göhsüne Üstelik zorbaca arkadaşının elinden aldı Yürüdü öğretmeninin arkasında Akmadı gözlerinden bir damla yaş Koydular toprağa canını Çağlayan oldu gözyaşı Döndüler okula Otorite dikildi karşısına Yermisin ,yemezmisin Sen cezayı dinlemezmisin Çağır velini Neden terbiye etmedi seni Disipline girmeli “Ama” der, anlatmak ister Sus konuşma sakın, bak kötek hazır Küser çocuk Kızar öğretmenine Neden bıraktın beni, bunların eline Kırar kalemini, yazmaz tek satır Sonunda büyüdü o da Verdi kendini mücadeleye Kavgalı o gün bugün kendini şekillendirenlere Bilgi, bilim, ve bilen her zaman baştacı Kör otorite karşısında Asi ruhu hep şahlandı Öldüremedi kimse içinde ki çocuğu İnsan dedi, doğa dedi, hayvan dedi.. Ve en çok ta sevdi Sevgisizliklereydi isyanı Ve kalıplara sokmaya çalışanlara Olmadı herkes gibi kurallara uyan Asi dediler, ittiler, kalktılar, üzdüler O yılmadı umutla yürüdü bildiği yolda.. Yazmaya da başladı bugünlerde isyanlarını Sınırlarını bilir elbet özgürlüğün Özgür doğdu Özgür yaşadı Özgür de ölecek Otoriteyim diyen herkes bunu bilecek.. |