)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-418-)(-)(-)(
*************************************************************************
Üzgünüm Telefonda duydum yarin sesini Cevabını veremedim üzgünüm Yıllar oldu çekiyorum yasını Hatırını soramadım üzgünüm Bir zamanlar ben çekerdim nazını Yaka yaka Kerem etti özümü Gurbet elde vefasızın yüzünü Ondan sonra göremedim üzgünüm Bizi ayıranlar murat almasın Söyleme kimseye gizlide kalsın Dedim görüşmemiz sonradan olsun Bir daha da aramadım üzgünüm Öztürkoğlu hayallerin boşuna Bu hayatta neler geldi başına Sürme aldım sevdiğimin kaşına Elim ile süremedim üzgünüm ******************* İsrafil Öztürkoğlu ******************* 1960 yılında Sarıkamış’ın Karaköse köyünde doğdu. Asıl adı İsrafil Öztürk’tür. Okula gitme olanağı bulamadığından okuma yazmayı sonradan öğrendi. Aşıklık geleneği ve şiirle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bağlama çalmayı öğrendi. Yaklaşık 19 yaşından itibaren şiir yazan Öztürkoğlu, zamanla karşılaştığı ve bazılarıyla dostluk kurduğu Sarıkamışlı İhsani, Reyhani, Ruhani, Kevseri, Rahim Sağlam gibi aşıklardan etkilendi, aynı zamanda bilgisini pekiştirdi. Yörede birçok şenlik ve yarışmaya katılan İsrafil Öztürkoğlu bugüne dek 7 albüm hazırladı. KAYNAK:© BeKa Sitesi ************************************************************************* )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-418-)(-)(-)( Aşık oldum bende bir gonca güle Vuslatına eremedim üzgünüm Her günüm bir azap,her günüm çile Bir kez bile saramadım üzgünüm Kınalı olur du avuş içleri Eşlik eder ona parmak uçları Topuğun döverdi ipek saçları O saçları taramadım üzgünüm O günler var her zaman da yadımda Güvenim de vardı itimadım da Mutlak seni alacağım dedim de Ben sözüm de duramadım üzgünüm Dilimde bestedir her zaman adın Ne yazık almadım senden muradım Başkası alacak gelmezsen dedin Senle temas kuramadım üzgünüm Uzaktan gördü de başını eydi Dedim ki içimden suçumuz neydi Hayalim, düşlerim hep seninleydi Hayra bile yoramadım üzgünüm Bir ömür verilir senin anına Boyun eğdik işte aşk fermanına Bütün çiçekleri senin önüne Döşeyipte seremedim üzgünüm Lüzumsuz sevdiğin cananın hani Buöylesi aşkların hüsran mı sonu Dünya gözü ile son defa seni Doyasıya göremedim üzgünüm Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |
emeğine o duyarlı yüreğine edip kalemine sağlık hocam
ustasıyla temasıyla gönül sayfanızdan harika bir eser okudum yürekten kutlarım yürek sesiniz daim olsun harikasınız hocam
paylaşımınız için teşekkür ederim
kalbi selam ve saygılarımı sunarım Allaha emanet olun duam ile