Önce gözlerin geliyor aklıma, sonra ellerin, ipeksi saçların..
Aklım bir türlü ermiyor ama güzelliğine,
Şu an başımda değil sanırım..

Aklımdan geçiyorsun..
Sanki avuç içlerini gezdiriyorsun beynimde,
Şevkatle okşuyorsun düşüncelerimi;
Düşlerime uğruyorsun..
Anılarımız canlanıyor sayende,
Silinmeye yüz tutmuş izlerini tazeliyorsun her seferinde..
Herkesten sakladığım masum düşlerimi de görüyorsun,
Seviyorsun onları yine
Ve tekrara alıp kapatıyorum gözlerimi;
İzliyoruz birlikte..

Ne çok hayal kurmuşuz öyle..
Aynı üniversiteler,
Aynı şehirler,
Aynı ev belki de..
Hem de;
Çoğundan haberin olmadığı,
Gerçekleşmeyeceğini bildiğim/iz hâlde..

"Gözlerin kadar küçük bir dünyadayız ama,
Gözbebeklerin kadar masum değil hiç kimse.."

Son derece kusursuz bir biçimde yaratılmış yüzün,
Bir de gamzelerini öpen gülüşün yok mu..
Allah’ım hâlâ unutmadım o gülüşü,
Eskimedi sakladığım fotoğrafı;
Sarıldığım hâlde geceleri,
Hiç buruşmadı..

Aklımdan geçiyorsun,
Ama sonra da gidiyorsun..
Dur diyemiyorum,
Kal diyemiyorum..
Gel diyorum sadece, gel..
Çok fazla özlettirmeden kendini
Ve unutturmadan kurulan hayalleri;
Bir daha gel..

Ahmet Kastancı