Seyrederken resminioturmuşum yine eski resminin yanına, bir elimde sığara dalmışım mazideki beraber yaşadığımız tatlı acılı anılara bazen güler bazen akar yaş gözlerimden ara ara üfürürken dolusuna içime çektiğim zehiri kara kara seyrediyorum yine o mahsum melek yüzünü unutamıyorum arkamı döndüğümde ağlayan ela gözünü belki tekrar göstermişsindir beyazlar içinde özünü vermişsindir başkasına "ölüm ayırana kadar" sözünü ne yapsamda hakim olamam göz yaşlarıma sım sıkı sarılırım bahrıma bastığım taşlarıma bir kaç tane daha eklendi ağarmış kaşlarıma ekildi zehir bir kaç günlük yiyeceğim aşlarıma ah meleğim, böyle işte benim halim çare bulamadı özlemine hiç bir alim eski resmini seyretmekle geçer her salim taparcasına senerce yaptığım aynı talim sonsuz sevgilerimle mikail Nürnberg, 2007 söz-yazı mikail, alias deli cocuk e-mail: [email protected] msn: deli_cocuk32@ |
unutamıyorum arkamı döndüğümde ağlayan ela gözünü
belki tekrar göstermişsindir beyazlar içinde özünü
vermişsindir başkasına "ölüm ayırana kadar" sözünü
yürek yakmışsın, yüreğin yanmış şair. kutladım seni şiirini. selam ile...