BOĞULURCASINA KARANLIK
Gece bıraktı izini yine üzerimize.
Kimler arar beni son demimde. Kimler sorar beni, hatıralarından uzaklaştığımda; Kim bağırır avazı çıktığı kadar, ben çok uzaklardayken. Düşlerindeyim onların belki özlemleri olurum o sımsıcak yuvalarında. Mutlu anıları olurum bazen umutsuzluktan dert yandıklarında. Bıraktım dedim ya çocuk yüreğimi şimdi ona sarıla durun. Ateşle oynarken yükselir belki alevim karabulutta olup geri dönebilirim. Şimdilerde olabileceğim en yüksek yerdeyim. İnanın ; bastığınız toprağı, kokladığınız çiçeği, içtiğiniz suyu, bulduğunuz sevgiyi , dahası alnınızdaki teri bile asıl ben özledim. Yanlış bir adreste tanışdırdı gece beni karanlıkla. O da kölesi etti beni. Buralardayım haberiniz olsun. Belleğinizde kaybolmuş silik bir fotoğrafım. Acımı yansıttım o karenin her köşesine. Ben buradayım karanlığın içinde. |