5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1177
Okunma
bir küba purosu renginde gün karşıladı yüzümü
pencereye takılan maviler uçuşarak
ve köpeklerin aşağılık kompleksi havlamaları
bir uçurumun kıyısında rüzgara tutunan
buruk bir acıyla martıların çığlığı
2
kahve bardağından damlayan gün
tadını alamadığım...
kopuk dizeler gibi zincirlerini kıran
göğün avuçlarından akan suyum
sustum sadece geride kalanları dinledim
yağmurun izdüşümünden
3
rengin bir kadın masumiyeti
gözlerimi yakan avuçlarımdaki ter
tek bir dokunuş ten çıplaklığındaki düşlere
ve hayata uzanan bir el gibi pencereden
düştüm nasıl olduysa
eksik kaldı maviye çalınan bir notanın gözyaşı
yağmuru kendine hasret bıraktım
UTKU KAYGUSUZ
Cevap Yaz