YANSIMALAR
bir küba purosu renginde gün karşıladı yüzümü
pencereye takılan maviler uçuşarak ve köpeklerin aşağılık kompleksi havlamaları bir uçurumun kıyısında rüzgara tutunan buruk bir acıyla martıların çığlığı 2 kahve bardağından damlayan gün tadını alamadığım... kopuk dizeler gibi zincirlerini kıran göğün avuçlarından akan suyum sustum sadece geride kalanları dinledim yağmurun izdüşümünden 3 rengin bir kadın masumiyeti gözlerimi yakan avuçlarımdaki ter tek bir dokunuş ten çıplaklığındaki düşlere ve hayata uzanan bir el gibi pencereden düştüm nasıl olduysa eksik kaldı maviye çalınan bir notanın gözyaşı yağmuru kendine hasret bıraktım UTKU KAYGUSUZ |
tadını alamadığım...
kopuk dizeler gibi zincirlerini kıran
göğün avuçlarından akan suyum
sustum sadece geride kalanları dinledim
yağmurun izdüşümünden
gönül gözünün yansımaları gibisi yoktur...
sevgiyle kalın,