sürmeli insan
sevgileri deşirmişler sokaklardan,
çeşmisebil akmaz durur gayri. sürüngen olmuş sürünür insanlık. kara kaldırımların dibinde. bir şişe şaraba kan bulanmış. şerefsizlerin pazarında, beş paradan da aşağı düşmüş. haydi kalk yerinden kalkabilirsen. donup kaldı gözler duvar gibi, içe dönük dalmış bakışlar, kalbinin sesini duyarsın ve ansızın duruverecek sanırsın. küçük kız çocukları oynar, hayat kadınlarının ayak seslerini, serptiği kaldırımların üstünde. tüm kinini kusarsın içine. bile bile yalanlarlar özünü, sonradan görmüşlükle taklit ettiği, çağdaşlıklar zirvesinde yalandan gülüşler, dağıtır maskeli kadınların gönüllerine. yılanlar bile ayaklanır. bir grur gelir gönüllerine. sürünmeye utanır, insanlar süründükçe.. |